Tijdens mijn universitaire studie kinder- en jeugdpsychologie startte ik bij een zorgorganisatie waar ik met mensen met een verstandelijk beperking heb gewerkt. Eerst als begeleider op woonvoorzieningen. Na mijn afstuderen in 2006 werkte ik daar respectievelijk als behandelaar binnen de dagbesteding, op woonvoorzieningen in de wijk, als ambulante behandelaar en uiteindelijk in de specialistische intensieve (crisis)zorg. Daarnaast gaf ik als docent les aan cliënten, begeleiders en collega-behandelaren. Ook zette ik me onder meer in voor de preventie en interventie bij het vastlopen van casussen. Maar na 15 jaar hier met veel plezier gewerkt te hebben, was het gevoelsmatig tijd voor iets anders. Ik besloot te stoppen.

Als rationeel persoon vond ik het super spannend om weg te gaan zonder uitzicht te hebben op een andere baan. Mijn cognitie is mijn sterke kant, maar langzaamaan merkte ik dat ik op basis van mijn gevoel ook keuzes kan maken. Ik gaf mezelf 4 maanden om te kijken wat ik dan wel wilde. Als een soort van interventie. Ik besloot 4 dagen in de week in de verslavingszorg te gaan werken waarbij ik basispsychologen aanstuurde en zelf ook individuele en groepsbehandelingen deed. Iets totaal anders maar het voelde goed. Ook besloot ik werk te maken van Meer Psychologie en 1 dag in de week de vrijheid te nemen om mensen op allerlei manieren te helpen en me kortdurend aan andere organisaties te verbinden, zoals lesgeven, individuele kortdurende behandelingen, advies- en supervisieopdrachten. Heel breed dus. Inmiddels heb ik de verslavingszorg verruild voor de Forensische Zorg waar ik me bezighoud met multi complexe problematiek. Een interessante, maar heftige uitdaging. Juist de combinatie met Meer Psychologie maakt het leuk.

Ik gun iedereen de ervaring dat je naast je verstand ook naar je gevoel kunt luisteren. Dat je daarnaar kunt handelen, niet bang, angstig of verdrietig hoeft te zijn en daarna kunt ervaren dat je het gewoon aankunt. De keuze is altijd goed.

Zorgen en verbinding zijn de twee sleutelwoorden in mijn leven. Ik zorg graag voor mensen en zoek hierin de verbinding. Ik regel daarom altijd de koffie. Dat zorgt voor verbinding, warmte en respect naar elkaar toe: We gaan het samen doen. Het liefst met een koekje erbij, want als echte Bourgondiër hou ik namelijk enorm van eten. Voor mij betekent eten gezelligheid en zorgt ook weer voor die verbinding. Eigenlijk wil ik de wereld gewoon een beetje beter maken.